Paradoksal fikirlər.
Insan
fiziologiyası elə
ideal və mükəmməldir ki, beyinin boş durduğu anı belə hətta eləmək mümkün
deyil. Həmişə fəaliyyətdə olan beyin şərti
olaraq müəyyən edilmiş kriteriyalara aid olunan istiqamətlərdə düşünür. Beyinin
nə haqda düşündüyünü düşünmək zövq verir adama. Bu qeyri adi ekstrovaqant zövqü
dadmaq isə çox-çox təəssüf olsu ki, hamıya qismət olmur. Və növbəti təəssüf
olsun ki, bu zövqü dadmayanlar çoxluq təşkil edir. Eyni quruluşa malik olan
varlıqların bir- birinə tam paradoks istiqamətlənməsi normaldır məncə. Hüseyin
Cavid parkında həmişə gəzən dilənçinin düşüncəsində yaxın gələcəyin planı və həmin
planın kiçik sadə quruluşa malik modeli qurulur, məsələn:
“axşam müdir məndən nə qədər pul götürüb və əvəzində
nə yemək verəcəyini düşünmək kimi”... Amma, eyni zaman və məkan daxilində
bayaqkı dilənçinin yanından keçən playerlə müsiqiyə qulaq asan rolikli qızın planı isə tamam fərqli olacaq.
Məsələn: “evə gedib yeni playlist ətrtib eləyimmi görəsən? bu gün kuklamın
saçını anamın darağı ilə darayım yoxsa öz darağımla?” kimi... Belə düşüncəyə yeganə səbəb yaşadığın və
adaptasiya olduğun mühitdir. Fikir verdinizsə, ilk nümunədə maddi nemət ön
plandadır, xoşbəxtliyini musiqili rolik sürməkdə tapmış qızda isə tamam fərqli
olaraq qeyri maddi nemət qabardılmışdı.
Комментариев нет:
Отправить комментарий